Silivri’nin batısında, E-5 karayolu üzerinde ve yolun kuzeyinde, Silivri’ye 23 km. me­safede, 2023 nüfus sayımına göre toplam nüfusu 6831, rakımı 60 olan, 56.789 dönüm araziye sahip bir mahalledir.

Bu mahallenin eski ismi Germiyan idi. Fetih ve Balkanlara yayılma yıllarında, Kütahya ve yöresinde oturan Germiyanoğulları Bey­liğinden Bulgaristan’ın Silistre Sancağına yerleştirilen bazı ailelerden bir kısmının 1836 yılında buraya gelip yerleşmesi ile bu yere Gerimyan ismini vermişlerdir.

Bu mahallenin yakınlarında bulunan Rum köy­lerinden gelen Rum işçilerin çoğalması ile köy büyümüş, hatta köydeki kilisenin ya­pımına II. Abdülhamit yardım etmiştir.

Za­manla köydeki Türkler azalıp Rumlar çok arttığından burası bir Rum köyü haline gel­miştir. Bir müddet sonra köyün rüzgâr alan üst kısmındaki yel değirmenleri nedeni ile ismi Değirmenköy olmuştur.

1913 Balkan harbinden sonra buraya 60 hane kadar Selanik ve Langazalı göçmenler ile 8-9 hane kadar da Boşnaklar gelip yer­leşmişlerdir. Bugün bile hala, Boşnakların oturdukları yere Boşnak Deresi de­nilmektedir.

İstiklal Savaşımız bittikten sonra, mü­badelede (değişimde) burada oturan Rumlar Yunanistan’a, Yunanistan’da oturan Türkler de Değirmenköy’e iskân edilmişlerdir, bu gelenlerin çoğu Yörük’tür.

Buraya kadar anlatılan Eski Değirmenköy, yeni yerleşim merkezinin 5 km. kuzeyinde, köyün alt tarafından geçen Kınıklı deresinin doğusundaki yamaç üzerine kurulmuş, 1955 yılına kadar Çorlu ilçesine bağlı bir köy idi. Köyün kilisesi Cumhuriyet dö­neminde, köy aşağı Değirmenköy’e ge­çinceye kadar ilkokul olarak kullanılmıştır.

Zamanla köy nüfusu çok arttığı için köy­lülerin isteği sonucu 1963 yılında Belediye kuruldu.

Değirmenköy ile Çanta köyü oynak fay üzerinde olduğundan önce De­ğirmenköy’de daha sonra Çanta köyünde heyelan (toprak kayması) başladı. Bu kayma, Değirmenköy’de 30 m derinden başlamıştır. Zamanla bazı evlerin tehlikeli ve oturulmaz bir hal alması nedeniyle yeni bir yerleşim yerine geçmek mecburiyeti hasıl olmuştur. Bu yeni yerleşim yerine ge­çebilmek için İmar ve İskân Bakanlığı, köy­lüye uzun vadede çok düşük faizle para ve­rerek bugünkü köyün kurulmasına neden olmuştur.

1965 yılında yeni köye yerleşim başlamıştır. Zamanla nüfus daha da art­tığından burası bir kasaba halini almıştır. Bugün mahallenin yolları muntazam, suyu, elektriği, PTT’si, Sağlık Ocağı, iki ilk, bir or­taokulu, bir camii ve Belediye hizmet binası bu­lunmaktadır.

Eskiden, mahallenin çok yakınında bir köy daha bulunuyordu. Bu köy E-5 karayolunun güneyinde, Kınıklı Deresi’nin kenarındaydı ve adı da Kınıklı Köyü idi. (Kınıklı deresi adını bu köyden almıştır)

Yıllar önce, Ka­rakoyunlular’dan olan ve Söğüt, Konya’nın Belviran ile Kaş kazalarında yaz aylarında, Adana yöresinde de kış aylarını geçiren Kı­nıklı aşiretinin bir kısım halkı buraya gelip bu köyü kurmuşlardır.

Zamanla buraya gelip yerleşen bir kısım Çerkezler, buradaki Kınıklıların dirlik ve dü­zenini bozarak bunların bu köyü terk etmelerine neden olmuşlardır. Bu Çer­kezlerin Kınıklıları kaçırdıkları yetmiyormuş gibi bu yöredeki diğer köyleri de rahatsız ediyorlardı, bilhassa Millî Mücadelede Çer­kez Ethem taraftarı olan bu Çerkezler yöre Türklerine çok zulmetmişlerdir. İstiklal Savaşımızın sonunda burayı terk ederek Yu­nanistan’a kaçmışlar ve böylece bu köy ta­mamen boşalmış, o günden sonra da köyde kimse kalmadığı için köy ortadan kalk­mıştır.

Bugün eski Değirmenköy’de bir iki çoban aileden başka kimse kalmamıştır. Kasabanın gelir kaynağı, tarım, hayvancılık ve nakliyeciliktir. Dereye yakın arazide seb­zecilik de yapılmakta ve kaliteli domates yetiştirilmektedir. Her sene domates fes­tivali düzenlenir.

Yıllar içinde Değirmenköy bölgesinde birçok sanayi tesisleri kurulmuş ve üretime katkı sağlamaktadır.

Değirmenköy iki mahalleden oluşmaktaydı. Bunlar; İsmetpaşa Mahallesi ve Fevzipaşa Mahallesiydi. 2008 yılındaki düzenlemeler sonucunda bu belde feshedilerek mahalleler, Silivri merkeze bağlandı.